Οι αγροτικές περιοχές δεν είναι αρκούντως ισχυρές ώοτε να ανταποκριθούν σε αυτή τη νέα κατάοταση. Διάφορες μεμονωμένες περιοχές επιδίωξαν να προβληθούν οτην αγορά μέσα από συλλογικά τοπικά σχήματα με ένα πρόγραμμα ολικής ποιότητας, με μια διαφοροποιημένη ταυτότητα που αναδεικνύει την προσπάθεια επίτευξης τοπικής ποιότητας και αντικατοπτρϊζεται οτην εικόνα του σήματος τοπικής ποιότητας Παρά ταύτα, θεωρούν ότι για να εξασφαλισθεί η επιτυχϊα και η βιωσιμότητα αυτής της προσπάθειας απαιτείται μια κρίσιμη μάζα, η οποία δεν μπορεί πάντα να επιτευχθεί με ένα μεμονωμένο τοπικό σήμα ποιότητας. Για το λόγο αυτό, οι περιοχές που ήδη διαθέτουν κατοχυρωμένα σήματα οτο πλαίσιο της διαδικασίας του τοπικού σήματος ποιότητας συνασπϊζονται και μοιράζονται ένα πρόσθετο κοινό σήμα, TO ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΗΜΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ, το οποίο τους παρέχει την κρϊσιμη μάζα και κατά συνέπεια τη δυνατότητα επιτυχημένης εμπορικής προώθησης και διευκολύνει την αναγνωρισιμότητά τους από τους καταναλωτές.